WARHAMMER

Warhammer Fantasy (ang. młot bojowy) - świat fantasy stworzony przez brytyjską firmę Games Workshop.

Świat Warhammera w wielu aspektach przypomina naszą Ziemię z okresu późnego średniowiecza. Na mapie świata, pomimo nieco innego kształtu lądów, bez trudu rozpoznać można Europę (zwaną tutaj Starym Światem), Amerykę Południową zwaną Lustrią oraz inne kontynenty. Państwa Starego Świata i ich kultura także były wzorowane na krajach z prawdziwego świata: potężne Imperium to Święte Cesarstwo Rzymskie Narodu Niemieckiego, Bretonnia to średniowieczna Francja, stepy Kislevu zajmują tereny odpowiadające geograficznie położeniu Polski i Rosji, Jałowa Kraina wraz z największym portem Starego Świata Marienburgiem odpowiada Niderlandom, Estalia stanowi w ogólnych zarysach odpowiednik Hiszpanii, natomiast państwa-miasta Tilei wzorowane są na renesansowych Włoszech. Na obrzeżach Starego Świata istnieje jeszcze Norsca (Skandynawia), Albion (Wielka Brytania) oraz Arabia (odpowiadająca ogólnie cywilizacji islamskiej).


W ten wzorowany na historycznym świat wkomponowane są elementy inspirowane światami fantasy; przykładowo, na południowo-wschodnim krańcu Bretonii znajduje się zamieszkiwany przez Leśne Elfy las Athel-Loren, który w ogólnych zarysach nawiązuje do znanego z tolkienowskiego Śródziemia lasu Lothlórien. Jedną z krain Imperium jest natomiast nawiązująca do tolkienowskiego Shire Kraina Zgromadzenia, zamieszkiwana przez niziołków. Na obrzeżach Imperium znajduje się także dziki obszar zwany jako Sylvania, siedlisko wampirów, zainspirowana legendą zapoczątkowaną przez książkę Abrahama Stokera pt. "Dracula".

W przeciwieństwie jednak do historycznej Europy, istnieje tu magia, a obok ludzi żyją typowe dla fantasy istoty rodem z baśni i legend, takie jak jaszczuroludzie, elfy, krasnoludy, niziołki, orki, nieumarli czy szczuropodobni Skaveni.

Warhammer nie jest bajkowym światem fantasy - cały czas wisi nad nim widmo zagłady (można więc mówić o settingu dark fantasy). Północne i południowe bieguny to tak zwane Pustkowia Chaosu, gdzie z bram do innego wymiaru wylewają się zastępy demonów - żołnierzy Bogów Chaosu. Chaos jest motywem charakterystycznym dla Warhammera i w większości gier, których akcja dzieje się w tym uniwersum, gracze muszą w jakiś sposób przeciwstawić się temu pradawnemu złu, które nadaje mu mrocznego charakteru.


Obok opisanego wyżej Warhammer Fantasy firma Games Workshop stworzyła także Warhammer 40.000 - utrzymany w konwencji mrocznego, gotyckiego science fiction, świat będący w wielu aspektach odbiciem Warhammera Fantasy.


Warhammer Fantasy Roleplay był jednym z pierwszych wydanych w Polsce systemów RPG (ukazał się nakładem wydawnictwa MAG) i jako taki jest cały czas bardzo popularny. W roku 2005 wydana została druga edycja systemu, tworzona przez firmę Green Ronin Publishing. W Polsce jest wydawana przez wydawnictwo Copernicus Corporation.

Oprócz gier, w świecie Warhammera ma też miejsce akcja wielu powieści i opowiadań, pisanych m.in. przez Williama Kinga, Kima Newmana (jako Jack Yeovil) i Dana Abnetta. Najsłynniejszymi opowiadaniami są dzieje krasnoludzkiego zabójcy, Gotreka Gurnissona i jego towarzysza, Felixa Jaegera.

Rasy i narodowości

* Ludzie
o Imperium (Empire)
o Bretonnia (Bretonnia)
o Kislev (Kislev)
o Estalia (Estalia)
o Tilea (Tilea)

* Elfy
o Elfy Wysokiego Rodu (High Elves)
o Mroczne Elfy (Dark Elves)
o Leśne Elfy (Wood Elves)
o Morskie Elfy (Sea Elves)

* Krasnoludy
o Krasnoludy (Dwarves)
o Krasnoludy Chaosu (Chaos Dwarves)

* Chaos
o Wojownicy Chaosu (Warriors of Chaos)
o Hordy Chaosu (Hordes of Chaos)
o Bestie Chaosu (Beasts of Chaos)

* Nieumarli
o Królowie Grobowców (Tomb Kings)
o Hrabiowie Wampirów (Vampire Counts)

* Ogry
o Królestwa Ogrów (Ogres Kingdoms)

* Zielonoskórzy
o Orkowie i Gobliny (Orks & Goblins)

* Zwierzoludzie
o Skaveni (Skavens)
o Jaszczuroludzie (Lizardmen)
o Zwierzoludzie (Patrz Bestie Chaosu)

* Niziołki
o Niziołki

coś na poprawę humoru

Zezowaty operator, przygłuchy dźwiękowiec i reżyser-debil nakręcili film. Siedli i oglądają: - Niewiele widać - mówi kamerzysta. - Kurde, nic nie słyszę - dodaje dźwiękowiec. Reżyser: - A mnie się podoba!



Rozmawiają dwie koleżanki: - Mariola, coś taka zasępiona? - Wiesz co, Stefan chyba nie myśli o mnie poważnie. - Czemu tak mówisz? Przecież dokłada ci się nawet do czynszu. - Niby tak, ale wciąż nie ustawił sobie tego przelewu jako zlecenie stałe.



- Chciałbym zjeść coś dobrego i i niedrogiego.
- Polecam rybę po grecku.
- A jak to jest po grecku?
- Na kredyt.

Rodzina Beksińskiego związana była z Sanokiem od kilku pokoleń. Jeden z przodków malarza, Mateusz był założycielem w roku 1832 Zakładów Kotlarskich, które dały początek późniejszej fabryce wagonów i autobusów w Sanoku. W czasie wojny uczęszczał do sanockiej szkoły handlowej "Polnische Offentliche Handelsschule", jednocześnie pobierając edukację w tajnym gimnazjum. Uczył się wówczas także gry na fortepianie. Zdał maturę w 1947 roku, w klasie o profilu matematyczno-fizycznym Gimnazjum Męskiego w Sanoku, i rozpoczął studia na Wydziale Architektury Politechniki Krakowskiej. Po ukończeniu tych studiów w 1952 roku, zobowiązany ówczesnymi przepisami o nakazie pracy, nadal mieszkał w Krakowie, a później także w Rzeszowie.

W 1955 roku, po kilku latach pracy w budownictwie^[1], powrócił wraz z żoną do Sanoka. Tam od 1959 roku do początku lat 70. pracował jako stylista, określany wówczas jako plastyk w Dziale Głównego Konstruktora Sanockiej Fabryki Autobusów "Autosan", założonej przez Mateusza Beksińskiego, pradziada artysty. Opracował tam stylistykę takich prototypowych autobusów i mikrobusów jak: SFW-1 Sanok, SFA-2, SFA-3, SFA-4 Alfa (1964) i SFA-21. Tworzone przez niego projekty wyróżniały się m.in. nowatorską stylizacją, przeszkleniem oraz wprowadzaniem rozwiązań ergonomicznych. Ostatecznie Beksińscy zdecydowali się opuścić Sanok latem 1977 roku, po decyzji władz miasta o rozbiórce rodzinnego domu Beksińskich. Twórca wraz z żoną i synem przeniósł się do Warszawy i tam mieszkał przez resztę życia.

Jego syn, Tomasz, popełnił samobójstwo w 1999, a żona, Zofia, zmarła po ciężkiej chorobie.

Beksiński został zamordowany w swoim mieszkaniu w Warszawie w nocy z 21 lutego 2005 na 22 lutego 2005 roku, na kilka dni przed swoimi 76. urodzinami. Zabójcą okazał się 19-latek z Wołomina, którego ojciec, matka, siostry, a także on sam od lat pracowali dla artysty, zajmując się dokonywaniem drobnych napraw i sprzątaniem. Motywem morderstwa było odmówienie przez Beksińskiego skromnej pożyczki. Zabójca zadał malarzowi siedemnaście pchnięć nożem, po czym razem ze swoim 16-letnim kuzynem wyniósł ciało na balkon i usiłował zatrzeć ślady zbrodni (m.in. zacierając ślady krwi), ukradł także z mieszkania dwa aparaty fotograficzne i płyty CD. Sprawcy zostali zatrzymani przez policję dwa dni po zabójstwie. Skazano ich w listopadzie 2006 – morderca otrzymał wyrok 25 lat więzienia, natomiast jego 16-letni kuzyn, za "psychiczną pomoc w zabójstwie", 5 lat więzienia. Obrońca sprawcy złożył apelację. 16 maja 2007 roku sąd utrzymał w mocy wyrok sądu I instancji.

Andrzej Mleczko (ur. 5 stycznia 1949 w Tarnobrzegu) - polski rysownik, znany przede wszystkim jako autor rysunków satyrycznych. Zajmuje się również malarstwem, ilustracją książkową, grafiką reklamową, plakatem i, sporadycznie, scenografią. Współpracuje z polskimi i zagranicznymi pismami, w których opublikował już ponad 15 tysięcy swoich rysunków.
Ukończył studia na Wydziale Architektury Politechniki Krakowskiej.
W 1982 założył w Krakowie przy ulicy Świętego Jana 14 galerię autorską (sprzedawcą w niej był m.in. Jerzy Pilch), która działa do dziś. Druga taka galeria powstała w 2002 w Warszawie przy ulicy Marszałkowskiej 140.
W 2001 w RMF FM prowadził razem z Pawłem Pawlikiem program "Galeria Andrzeja Mleczki". W 2003 wziął udział w programie promocji integracji z Unią Europejską - "Moja szkoła w Unii Europejskiej", organizowanym przez UKIE. Za książkę "Seks, mydło i powidło" (Iskry, Warszawa 2008) otrzymał w listopadzie 2008 r. nagrodę Krakowska Książka Miesiąca.
Artysta wystąpił w epizodycznych rolach w filmach Olafa Lubaszenki: "Chłopaki nie płaczą" (2000) i "E=mc²" (2002).
Ma córkę Ewę i wnuka.

Johnny Depp urodził się w małym miasteczku w bardzo typowej amerykańskiej rodzinie. Jego ojciec był inżynierem matka zaś zajmowała się domem. Kiedy miał 7 lat przeprowadził się wraz z rodziną na Florydę. Kilka lat później jego rodzice rozwiedli się, co spowodowało u Johna załamanie nerwowe i skłoniło do szukania ukojenia w narkotykach. Stało się to przyczyną wyrzucenia Deppa ze szkoły. Postanowił wtedy zrobić karierę jako muzyk. Grał w około 15. różnych zespołach, z których największą sławą cieszyła się grupa pod nazwą "Kids". Wyruszyli nawet na wspólne tournee z legendarnym rockmanem Iggy Popem. Niestety po kilku latach zespół się rozpadł a Depp postanowił tym razem spróbować szczęścia jako aktor. Jego ówczesna żona Lori Allison zapoznała go z Nicolasem Cage, który załatwił mu rolę w horrorze "Koszmar z Ulicy Wiązów". Po ukończeniu szkoły aktorskiej w Los Angeles Depp został zaangażowany do jednej z mniejszych ról w obsypanym Oscarami filmie Olivera Stone'a "Pluton". Zwrócił na siebie uwagę producentów telewizyjnych i został zatrudniony do serialu "21 Jump Street". Rola detektywa Tommy'ego Hansona, którą tam grał przyniosła mu ogromną popularność i umożliwiła rozpoczęcie kariery na dużym ekranie. Wystąpił w filmie kontrowersyjnego reżysera Johna Watersa "Beksa" i w surrealistycznej baśni Tima Burtona "Edward Nożycoręki". Obie role zostały ocenione bardzo dobrze a Deppowi nadały status gwiazdy. Niestety jego kariera zawodowa była w tym okresie pełna skandali. W 1993 r. aktor River Phoenix zmarł z przedawkowania narkotyków w nocnym klubie Viper Room należącym do Deppa. Rok później Johnny został aresztowany za spowodowanie strat w wysokości 2.000 dolarów w hotelu na Manhattanie. Na szczęście był to przejściowy okres w jego życiu i dziś aktor wzbudza zainteresowanie prasy brukowej tylko częstymi zmianami towarzyszek swojego życia. Warto nadmienić, że były wśród nich takie sławy jak: Sherilynn Fenn, Jennifer Grey, czy super modelka Kate Moss. W 1996 r. Johnny Depp zakupił wspaniałą posiadłość, należącą wcześniej do niezapomnianego odtwórcy roli Drakuli Bela Lugosi i zamieszkuje tam obecnie wraz ze swoją kolejną narzeczoną, francuską piosenkarką Vanessą Paradise. W 1997 r. aktor zadebiutował jako reżyser filmem "Odważny" za który otrzymał Złotą Palmę w Cannes.

hej

hej hej hej